خدای من! همانگونه که در شرایط مختلف خویش را محق می پندارم، کاش بتوانم این حق را به دیگران نیز بدهم.

دیروز حوالی ساعت ۱۱ داشتم با عجله و مضطرب از خیابان دانشگاه رد می شدم. عجله داشتم زیرا از ساعت ۸ صبح در جلسه ای بودم که فکر نمی کردم تا آن وقت طول بکشد و نگران بودم تا زودتر سوار تاکسی شوم و به محل کار بروم. در همین لحظه خانم جوانی که چادر مشگی بر سر داشت مودبانه و با خجالت جلوی مرا گرفت. ایستادم تا ببینم چه می گوید. با ناراحتی و درحالی که اشک در چشم داشت، گفت: گدا نیستم اما به پول نیاز دارم. برای گرفتن نسخه پسرم که بیمار است و به دفترچه کهنه ای که در دست داشت اشاره کرد. گفتم اجازه می دهید نسخه را ببینم؟ گفت راستش پسرم در بیمارستان ابن سینا بستری است. ناراحتی اعصاب دارد. برای ترخیص او نیاز به پول دارم. گفتم ایرادی ندارد. من در آنجا دوستانی دارم و می توانم برایتان تخفیف بگیرم. لطفا مشخصات بیمار را بگویید...

در این لحظه زن با ناراحتی رویش را از من گرداند و رفت... به گمانم گفت ای بابا... یا شاید هم گفت: خدایا...

اگر بخواهیم انسان خوبی باشیم، ناگزیر باید آینده‌پژوه باشیم. از منظر آزادی انسان، تصور آینده‌های گوناگون و سپس انتخاب میان آنها موضوع بسیار حائز اهمیتی است. عکس این مدعا هم درست است. برای اینکه آینده‌ پژوه خوبی باشیم، باید بخواهیم که انسان خوبی باشیم، و به عبارت دیگر، نگران رفاه و سعادت دیگران باشیم. در این راستا لازم است بصیرت افراد نسبت به آینده به دانشی فراتر از اینکه «آینده چه هست؟» و حتی فراتر از اینکه «چه می‌تواند باشد؟» مجهز شود. جان کلام، این بصیرت باید به احساسی از اینکه «آینده چه باید باشد؟» مسلح گردد.

"جیمز ایگلوی آینده‌شناس؛ مدیر شبکه جهانی تجارت"

امروز صبح زود وقتی از خواب بیدار شدم یکراست رفتم به دیدار درخت سرو قدیمی و بزرگ باغ همسایه و از او پرسیدم:

ای درخت زیبا و پرشکوه به من بگو "آیا موجودی به زیبایی و ارزش" تو در عالم هست؟

... ناگهان صدایی شنیدم:

...آری هست...تو از من زیباتر با ارزش تر و باشکوه تری...اگر قدر خویش بدانی!

....

فرازی از وصیتنامه شهید محمد كشوري 

ای خواهرم،

 ممكن است شما فكر كنيد كه چرا اين سعادت (فيض شهادت) تنها نصيب برادران مي‌شود،

 لكن اي خواهرم،

 اين را بدان كه اگر شما در سنگر حجاب و مسجد ومدرسه كوشا باشید فعاليّت شما از خون ما پُر ارج‌تر و كوبنده‌تر است.و نيز فيض آن از شهادت كمتر نيست. 

        به ایران و ایرانی‌ها غبطه می‌خورم

یک دختر جوان کوزوویی که از اروپا به ایران آمده بود برای شرکت در کنفرانس "جوانان و بیداری اسلامی" (با حالت گریه) گفت: من از مردم ایران می‌خواهم که به فریاد ساکنین تنها کشور مسلمان اروپا برسند. ما در کوزوو واقعا تحت فشار هستیم. اجازه زندگی بر طبق سبک زندگی اسلامی به ما داده نمی‌شود و عبادات ما تنها به داخل خانه و مساجد کم تعدادمان محدود شده است.

 واقعا حسادت می‌کنم وقتی می‌بینم در خیابان‌های تهران خانم‌های محجبه بی‌هیچ مشکل و با افتخار رفت و آمد می‌کنند ولی من در کشور خودم چنین آزادی را ندارم.»

این دختر جوان همچنین به سانسور خبری گسترده در زمینه اسلام‌خواهی مردم اشاره کرد و گفت: «متأسفانه اسرائیل در اروپا به شدت نفوذ دارد و مانع از پخش اخبار ماهیت جنبش بیداری اسلامی می‌شود. اروپایی‌ها تقریبا تصور درستی از اساس این جنبش‌ها ندارند و به تبع تبلیغات رسانه‌ها، این انقلاب‌ها را هم چیزی مانند همه جنبش‌های اعتراضی در سراسر جهان می‌دانند.

آن‌ها اصلا خبر ندارند که مسلمانانی که در سال گذشته این حرکت را شروع کردند، می‌خواهند با الگوبرداری از نظام ایران، یک ساختار حکومتی پیشرفته و مبتنی بر رأی آزاد مردم بر اساس احکام و قوانین اسلامی در کشورهای خود ایجاد کنند. در اروپا حتی اخبار مربوط به پیروزی اسلامگرایان در انتخابات پارلمانی مصر هم به شدت سانسور شد.»

وی در پایان هم از قصد خود برای ادامه تحصیل در ایران و حوزه علمیه قم در آینده‌ای نزدیک خبر داد و بيان داشت:

«چهره آقای خامنه‌ای، صدای آقای خامنه‌ای، صحبت‎های شورانگیز آقای خامنه‌ای و در یک کلام شخصیت آقای خامنه‌ای تنها امید ما برای ادامه دادن به زندگی در این شرایط سخت است. وقتی می‌بینیم که ایشان با جدیت و قوت قلب از پیش‌روی اسلام و فراگیر شدن آن در تمام جهان سخن می‌گویند، انگار یک مرهم بر زخم‌های زندگی اجتماعی ما در کوزوو گذاشته می‌شود.

 -در حالی که اشک‌هایش جاری می‌شود-، من واقعا باورم نمی‌شود که فردا می‌توانم ایشان را از نزدیک ببینم و با ایشان صحبت کنم و صحبت‌هایشان را بشنوم.»